قطعه ۷ آزادراه اصفهان – شیراز، یکی از مهم‌ترین و استراتژیک‌ترین بخش‌های این پروژه ملی است که نقش کلیدی در اتصال آزادراه به کلان‌شهر شیراز ایفا می‌کند. این قطعه به طول تقریبی ۱۳ کیلومتر، از محدوده تنگ خیاره آغاز شده و تا جاده سپیدان و تبادل با بزرگراه شیراز–یاسوج ادامه دارد. طراحی این مسیر به‌گونه‌ای انجام شده که پاسخگوی ترافیک سنگین ورودی به شیراز بوده و ایمنی و روانی عبور و مرور را تضمین کند.
ویژگی‌های فنی و مهندسی برجسته:
طراحی شش‌خطه استاندارد: شامل سه خط رفت و سه خط برگشت با رعایت تمامی الزامات ایمنی.
وجود تبادلات حیاتی: اتصال مستقیم به جاده سپیدان و بزرگراه یاسوج که نقش کریدورهای ارتباطی کلیدی را ایفا می‌کنند.
استفاده از تکنولوژی‌های نوین ساخت: در بخش‌های خاکی، ابنیه و لایه‌های روسازی از مصالح و روش‌های به‌روز استفاده شده است.
نکات مثبت و دستاوردها:
افزایش ایمنی و کاهش بار ترافیکی شهر شیراز: با تکمیل این قطعه، ورودی و خروجی ترافیک سنگین به شیراز از مسیر آزادراه ساماندهی می‌شود.
افزایش سرعت سفر و کاهش مصرف سوخت: بهره‌برداری از این قطعه موجب کاهش چشمگیر زمان سفر بین شیراز و اصفهان خواهد شد.
تحریک توسعه اقتصادی منطقه: اتصال مؤثر مناطق شمالی شیراز به شبکه آزادراهی کشور، زمینه‌ساز رونق اقتصادی و گردشگری در استان فارس خواهد بود.
پیشرفت چشمگیر اجرایی: با وجود چالش‌های متعدد از جمله مسائل معارضین محلی و محدودیت‌های اعتباری، پیشرفت فیزیکی پروژه از مرز ۵۰ درصد عبور کرده است.
هم‌افزایی با سایر قطعات: قطعه ۷ به عنوان پل اتصال قطعات تکمیل‌شده شمالی با شهر شیراز، نقشی حیاتی در بهره‌برداری کامل از کل پروژه دارد.
